ESPLENDOR BARROCO

O EDIFICIO NA HISTORIA. O BARROCO EN SANTA CLARA

O edificio muda cos tempos. Transfórmase e vive coa vila e coa súa sociedade permitindo seguir os séculos galegos a través das súas pedras. E así en torno a unha edificación de orixe medieval, que tería no século XIV o seu fundamento, engádense, modifícanse e amplíanse espazos, xa na Idade Moderna, en estilos diversos que dan forma ao conxunto entre os séculos XVI e XVIII. A fortaleza patrimonial da institución permitirá o mantemento das obras.

A propia planta presenta xa engadidos sobre o edificio medieval e a vinculación das familias principais da vila queda patente nos escudos do século XV que se axustan nos muros próximos á ábsida, como os dos Soutomaior , e que nos conducen xa, devagar, cara á Modernidade. Desta época non veremos grandes cambios na arquitectura, aínda que no século XIX anéxaselle un edificio que sería residencia do arcebispo e cardeal Quiroga Palacios.

Porén, si se engaden elementos artísticos que decoran, completa e dan forma ao mosteiro: escultura, retablos e pinturas. Consérvanse aquí algunhas imaxes de Santa Clara probablemente do século XVII como a escultura do exterior da igrexa, na que aparece con báculo e custodia, e a fonte barroca que, coroada tamén por Santa Clara, acompaña ao paseante na horta do convento. Será neste momento cando se elaboren o cadeirado do coro, o órgano e os principais retablos.

O retablo maior finalízase en 1730, e do mesmo século son os retablos laterais. Hai que engadir o retablo da Virxe dos Desamparados, que deixa testemuña dunha das principais devocións da vila de Pontevedra.

Posteriormente, a comezos do século XIX colócase na base do retablo maior un relicario de San Vicente Mártir.